API چیست؟
مخفف عبارت Application Programming Interface یا رابط برنامه نویسی اپلیکیشن است که به عنوان یک میانجی،امکان صحبت دو اپلیکیشن را فراهم می کند.هربار که از اپلیکیشنی مثل فیس بوک استفاده میکنید،پیغام ارسال میکنید یا وضعیت هوا را روی گوشی خود چک میکنید در واقع درحال استفاده از یک API هستید. در ادامه با مثال های بیشتری با API آشنا میکنم .
API – Application Programming Interface
تصور کنید در یک رستوران و در حال خواندن منوی غذاها هستید. آشپزخانه رستوران بخشی از((سیستمی)) است که سفارش شما را آماده می کند.اما برای اینکه سفارش شما به آشپزخانه برسد و آماده شده و به شما تحویل داده شود،به یک میانجی نیاز است.در این مرحله پیشخدمت رستوران یا آی پی ای وارد عمل میشود. او در واقع پیام رسان یا آی پی ای است که سفارش شما را گرفته و آنرا به آشپزخونه یا ((سیستم اصلی))منتقل می کند. سپس همین پیشخدمت پاسخ سیستم که در اینجا غذای سفارش شده است را گرفته و به شما منتقل می کند.
وقتی از یک اپلیکیشن در گوشی موبایل خود استفاده می کنید،این اپلیکیشن به اینترنت منصل شده و داده هایی را به یک سرور ارسال می کند. در مرحله بعدی سرور مورد نظر داده را گرفته،تفسیرکرده و پس از انجام اقدامات مورد نیاز پاسخ را به گوشی ارسال میکند.سپس اپلیکیشن گوشی شما داده دریافتی را تفسیر کرده و اطلاعاتی که می خواستید را به شما نمایش می دهد. وظیفه API انجام همین فرایند است.
مثلا وقتی شما در اسنپ یک پرواز را جستجو میکنید و گزینه های مختلف مثل زمان و شهر را مشخص میکنید،اسنپ زا طریق آی پی ای با سرور شرکت هواپیمایی ارتباط برقرار کرده و پس از بررسی پرواز های موجود و صندلی های خالی،گزینه ای که میخواهید را برای شما رزرو می کند.
این رابطه یا میانجی در واقع یک سری کد های برنامه نویسی است که انتقال داده بین یک محصول نرم افزاری و دیگری را فراهم میکند . در این کد های برنامه نویسی شرایط تبادل داده نیز ذکر شده است.
مثلا کد برنامه نویسی مشخص می کند که اپلیکیشن مورد نظر میتواند a و b را از سرور در خواست کند و سرور نیز با x و y به این درخواست پاسخ می دهد.
نرم افزاری که به یک سری اطلاعات یا عملکرد در نرم افزار دیگری نیاز دارد در خواست خود را به آی پی ای ارائه داده و این رابط مشخص می کند که داده یا عملکرد به چه شکلی باید ارائه شود
انواع API با توجه به میزان دسترسی یا سیاست های انتشار:
API ها را از لحاظ میزان دسترسی می توان به سه دسته خصوصی،شراکتی و عمومی تقسیم کرد.
API های خصوصی :
این میانجی های نرم افزاری برای خدمات و ارائه راه حل در درون یک سازمان یا شرکت طراحی می شوند. توسعه دهندگان شرکت یا پیمانکارها می توانند از این آی پی ای برای یکپارچه سازی سیستم های IT یا اپلیکیشن ها شرکت استفاده کنند یا سیستم و اپلیکیشن جدید طراحی کنند. حتی اگر اپلیکیشن در اختیار عموم قرار بگیرد، رابط یا میانجی تنها در اختیار کسانی
است که مستقیما با سازنده آی پی ای در ارتباط هستند.شرکت ها با استفاده از آی پی ای خصوصی به طور کامل روی کاربران و نحوه استفاده نظارت دارند
API های شراکتی :
API های شراکتی همانطور که از نامشان پیداست در واقع فعالیت بین دو شریک تجاری را تنظیم می کنند. یکی ار رایج ترین موارد استفاده از API ها،تلفیق اپلیکیشن دو شرکت در یکدیگر است. یک شرکت در این حالت مکان دسترسی به داده ها و یا قابلیت های خود را در اخیتار شریکش می گذارد با این کار درآمدی تازه ای را ممکن می کند. همچنین طرفین قرارداد می توانند بر نحوه استفاده از دارایی های دیجیتال را نیز تحت نظارت داشته باشند.
.
API های عمومی :
این ای پی ای ها که به توسعه دهنده محور یا خارجی هم مشهور هستند در اختیار تمام توسعه دهندگان شخص ثالث قرار می گیرند. یک برنامه API عمومی به افزایش آگاهی در مورد برند و دسترسی به دیگر منابع درآمدی کمک می کند.
API عمومی به نوع است،متن باز و تجاری. در آی پی ای متن باز تمام ویژگی ها عمومی هستند و بدون محدودیت یا شرطی می توان از آن استفاده کرد. مثال می توان اپلیکیشنی طراحی کرد که بدون نیاز به تاییدی از ارائه دهنده یا کسب مجوز از آی پی ای استفاده کند.در تعریف این نوع آی پی ای ذکر شده که توصیف و هرگونه مستند مرتبط با این نوع آِ پی ای باید به صورت آزاد در اختیار همه قرار بگیرد و بتوان از این آی پی ای به راحتی برای ساخت و آزمایش اپلیکیشن ها استفاده کرد.اما کاربران آی پی ای تجاری برای استفاده ار آن هرینه ای پرداخت می کنند. اکثر ارائه دهندگان این نوع آی پی ای یک دوره آزمایشی و رایگان را برای کاربران در نظر گرفته و شرکت یا توسعه دهنده پیش از خرید اشتراک می تواند آن را آزمایش کند